Caroline de Bruijn

Ik wilde graag nog iets anders doen in mijn werkzame leven na jaren leidinggevende te zijn geweest bij een speciale opvang voor jonge kinderen met een beperking. Dat andere is het vak van uitvaartleidster geworden, wat ik sinds 2008 ben. Mensen merken soms op dat dit toch wel iets heel anders is. Dat klopt, maar er is ook een raakvlak.

Rouwproces

In mijn werk bij de speciale kinderopvang had ik te maken met ouders van een kind dat anders was dan zij gehoopt en verwacht hadden. Waardoor zij ook een soort rouwproces doormaakten. Er was verdriet, ongeloof en pijn om het kind dat allerlei beperkingen had en anders was dan andere kinderen. Het belangrijkste vond ik de begeleiding rond hun kind zo goed mogelijk te organiseren met veel liefde, zorg en aandacht. Op die manier kregen de ouders tijd en energie om aan het verwerkingsproces te beginnen en om te gaan accepteren dat hun kind is zoals het is. Dat gaf mij voldoening.

Uitvaart met zorg

Dezelfde zorg neem ik mee in mijn huidige werk. Ik wil samen met de nabestaanden een uitvaart organiseren die voldoet aan hun individuele wensen. Een uitvaart met een eigen invulling, waarbij zij het vertrouwen hebben dat het een mooi afscheid wordt. Een afscheid waarin de overledene herkend wordt en die bij de nabestaanden past. Ik wil hen met zorg en aandacht bijstaan in een moeilijke tijd. Zij kunnen het organisatorische gedeelte met een gerust hart aan mij overlaten. Zij krijgen zo tijd en energie om aan het rouwproces te beginnen. Dit vind ik het allerbelangrijkste. Dat geeft mij voldoening.

Kleinschalige uitvaartonderneming

Ik heb veel geleerd bij een grote uitvaartorganisatie in Utrecht, waar ik een aantal jaar gewerkt heb. Toen Narda mij vroeg om zakelijk partner van haar te worden was ik gelijk erg enthousiast. Het past me om nu verantwoordelijk te zijn voor alle facetten binnen een kleinschalige uitvaartonderneming. Ik ben nu nog meer betrokken bij de families en nabestaanden die ik begeleid.

Mijn moeder

In juli 2018 overleed mijn moeder geheel onverwacht. Plotseling zat ik aan de andere kant van de tafel. Ik had een erg goede band met mijn moeder. Wat was het verdriet pijnlijk.
Mijn moeder had haar uitvaart tot in detail met mij besproken. Samen met mijn familie hebben wij aan al haar wensen voldaan, met hier en daar wat eigen inbreng. Het werd een zeer intensieve week. Zo voelt dat dus voor een familie. Dat ervoer ik nu zelf ook heel goed.

Rieten mand

Op een snikhete zomerdag droegen haar kleinkinderen hun oma naar haar laatste afscheid. In een rieten mand, met bloemen versierd en toegedekt met een eigen kleed. Omringd door iedereen die haar lief was, kreeg zij het afscheid zoals zij het wilde. Mooi, intensief en met de muziek die zij had opgegeven. En daar stond ik een toespraak te houden, nu als dochter, vol verdriet. Maar met grote voldoening dat we met elkaar een prachtig afscheid hadden verzorgd voor onze lieve moeder.

 

Dag en nacht bereikbaar